Hititler'den Selçuklu'ya, Osmanlı'dan Cumhuriyet'e aktarılan binlerce yıllık hayat bilgisi yavaş yavaş bu toprakların belleğinden siliniyor.

Oysa insanoğlu ayaklarının üzerine bu topraklarda dikildi!

Eliyle toprağa ilk tohumu bu topraklarda ekti, ilk yuvayı burada yaptı. Başı dik, sırtı pek, bağımsız, özgür ve onurlu olmayı bu topraklarda öğrendi.

Türkü söyler gibi buğday yetiştiren eller, altın sarısı başakların tanesinden ekmek, samanında barınak yaptı. Buğdaya, toprağa inandı.

Unutmak, hafızasızlaşmaktır, kabullenmektir...

Bu köklü topraklar sustu ama unutmadı. Hıfzetti, biriktirdi, taşıdı ve anımsadı...

Zora düştüğünüzde toprağa bakın. Toprağın hafızası gürül gürül akan bir ırmak gibi...

***

Fotoğraflar: Prof. Machdelt J. Mellink arşivi.

Ankara Polatlı'da kerpiç yapan köylüler ve çobanlar...